Η ιδέα του να απομακρυνθεί κανείς από τις φρενήρεις ρυθμούς της του σύγχρονου lifestyle – έχετε καταλάβει πόσο τρέχουμε και (συμ)πιέζουμε καταστάσεις κάθε ημέρα προκειμένου να βρούμε μία ήσσονος σημασίας ποσότητα οξυγόνου – δεν είναι κάτι καινούριο. Ούτε κάτι που δεν επιθυμούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια. Πώς είναι, όμως, το να ζεις στο πιο απομονωμένο σπίτι του πλανήτη;
Σε ένα μέρος που το μόνο που ακούς είναι οι ανάσες σου. Η φωνή σου αντικαθιστά τη βουή και οι σκέψεις σου συνιστούν την συντροφικότητά σου. Αυτή είναι η νέα σου ζωή. Τρομακτικό; Θα μπορούσε. Πού βρίσκεται, όμως, το συγκεκριμένο σημείο;
Το όνειρο (για μερικούς), επίγειος εφιάλτης (για άλλους) θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα στο Elliðaey, ένα ανεμοδαρμένο νησί στον Ατλαντικό, νότια του αρχιπελάγους Vestmann της Ισλανδίας. Αυτό το βραχώδες νησάκι των 4,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι ακατοίκητο, με τους μόνιμους κατοίκους τους να έχουν τη μορφή κουκουβάγιας. Χωρίς ανθρώπινους κατοίκους, δεν υπάρχουν πολλές υποδομές εδώ, με εξαίρεση ένα μόνο σπίτι. Εντοπίστηκε από ταξιδιώτες σε διερχόμενα πλοία και έχει γίνει γνωστό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως «το πιο μοναχικό σπίτι στον κόσμο».
Με την προέλευση και την ιστορία δημιουργίας του να παραμένουν αχαρτογράφητα νερό στο ευρύ κοινό, πολλές είναι οι ιστορίες που έχουν έρθει στην επιφάνεια και συνδέονται με την εν λόγω κατοικία. Η δημοφιλέστερη έχει ως πρωταγωνίστρια την Ισλανδικής τραγουδίστρια Björk. Ο θρύλος υποστηρίζει ότι η ερμηνεύτρια έζησε εκεί για μερικές εβδομάδες με το σπίτι να της προσφέρεται από την κυβέρνηση της χώρας ως ένα δώρο για την προσφορά της στον πολιτισμό και τη διάδοση της ισλανδικής κουλτούρας σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Φαίνεται, όμως, ότι αυτός ο μύθος παραμένει αστικός (sic), μιας και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το νησί φιλοξενούσε οικογένειες εκτροφής προβάτων μέχρι τη δεκαετία του 1930, όταν εγκαταλείφθηκε – η απομόνωσή του και το σκληρό κλίμα τους οδήγησαν να αναζητήσουν πιο φιλόξενα βοσκοτόπια. Τη δεκαετία του 1950, το περίφημο λευκό σπίτι χτίστηκε ως κυνηγετικό καταφύγιο για κυνηγούς φιδιών. Το κυνήγι των κουφονοιών είναι μια παράδοση με βαθιές ρίζες στην Ισλανδία, αλλά κινδυνεύει να εξαφανιστεί λόγω των νόμων για την προστασία της άγριας ζωής. Όπως και το ίδιο το σπίτι.
Έτσι, εξηγείται και το γεγονός ότι το σπίτι φαίνεται επανδρωμένο στο βίντεο οποιουδήποτε εξερευνητή αποφασίζει να ανακαλύψει τι κρύβεται στο εσωτερικό. Σήμερα, το κυνηγετικό καταφύγιο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και οι βιντεοσκοπημένες περιηγήσεις που μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο δείχνουν ένα βασικό εσωτερικό, χωρίς τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά υπάρχει σάουνα, συνεχίζοντας μια μακρά σκανδιναβική παράδοση.
Το σπίτι χρησιμοποιεί το νερό της βροχής που συλλέγεται. Πλήρως επενδυμένο, επιπλωμένο και θερμαινόμενο από ξυλόσομπα με υπνοδωμάτια για τους κυνηγούς στη σοφίτα, το σπίτι φαντάζει μόνιμη κατοικία ενός. Ακόμη, κι αν είναι κανενός. Υπάρχει μια ξύλινη βεράντα όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν την εκπληκτική θέα του καταπράσινου τοπίου έξω, που περιβάλλεται από τον ωκεανό.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν πρόκειται ποτέ να μάθει την αλήθεια, αν δεν την εξερευνήσει διά ζώσης.
