Τ ο να θέλεις να ταξιδεύεις στον αγαπημένο σου προορισμό οικονομικά δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι κάτι, όμως, επίκαιρο. Ένα κράμα πολυτέλειας και ανάγκης, μία λύση απέναντι στην (υπερ)ρεαλιστική – μακάρι να ήταν – αύξηση των τιμών σε οτιδήποτε απαιτεί να πληρώσεις αδρά για να το αποκτήσεις τη σημερινή εποχή.
Φυσικά, οι Travel Enthusiasts – εκείνος ο φίλος που το αγαπημένο του Backpack είναι η χειραποσκευή ή βαλίτσα του – δεν θα μπορούσαν να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Ούτε με άδειες τσέπες. Γιατί, το ταξίδι είναι ζωή. Και η ζωή χρειάζεται να φρεσκάρει το οξυγόνο που προσφέρει προκειμένου να συνεχίσει να σου δίνει πίσω. Όπως ακριβώς, σε ένα αεροπλάνο.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τους τελευταίους μήνες μία νέα ταξιδιωτική τάση έχει κάνει την εμφάνισή της. Και το όνομα αυτής, Skiplagging. Η αλήθεια είναι ότι αν προσπαθήσεις να μεταφράσεις τη λέξη θα βρεθείς πολύ κοντά στην πρακτική ερμηνεία της. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ιδιότυπο τρόπο να προσγειωθείς στο μέρος που έχεις στο μυαλό σου απομακρύνοντας από το πορτοφόλι σου λιγότερα από το αναμενόμενο και συνηθισμένο χρήματα. Πώς; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλή – ίσως και νομικά ανορθόδοξη.
Τι ακριβώς είναι το Skiplagging;
Αποφασίζοντας να ενδώσεις στο Skiplagging, ουσιαστικά κλείνεις μία πτήση με τελικό προορισμό αποβίβασης μία πόλη του εξωτερικού, η οποία προϋποθέτει ενδιάμεση στάση. Μόνο που δεν κατεβαίνεις στην τελευταία πόλη, αλλά στον ενδιάμεσο σταθμό. Γιατί, αυτός είναι εξαρχής ο προορισμός σου. Και – ιδού! – ένας πιο οικονομικός τρόπος να φτάσεις εκεί που θέλεις. Η συγκεκριμένη δράση – τάση βασίζεται στο παρακάτω σκεπτικό: Μερικές φορές, οι αεροπορικές εταιρείες χρεώνουν περισσότερo τα εισιτήρια για μία απευθείας πτήση από ό,τι για μία πτήση με μία ή περισσότερες στάσεις. Κι αν κάποια από τις στάσεις της πιο οικονομικής πτήσης τους εξυπηρετεί, οι λεγόμενοι «skiplaggers» την επιλέγουν χωρίς δεύτερη σκέψη και απλώς κατεβαίνουν εκεί που είχαν σχεδιάσει εξαρχής, πριν μπουν να κλείσουν το εισιτήριο τους και αντικρίσουν τις – όχι και τόσο ελαφρά τσιμπημένες – τιμές.
H περίπτωση της Amanda, μίας marketeer από το Τέξας, είναι ενδεικτική. Εκτός από εργασιομανής, η Amanda – δεν αποκαλύπτει περισσότερα στοιχεία σχετικά με την ταυτότητα της – δηλώνει κάπως εθισμένη στη νέα αυτή τάση. Η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της στο CNN Travel ότι έχει χρησιμοποιήσει την τακτική αυτή περίπου 10 φορές τα τελευταία δύο χρόνια εκτιμώντας ότι έχει εξοικονομήσει κάπου από 3.000 έως 4.000 δολάρια. «Νομίζω ότι ξεκίνησα πριν από δύο χρόνια μετά την πανδημία. Ήταν το 2021, όταν οι εταιρείες άρχισαν να πιέζουν τις τιμές υψηλότερα», είπε η Amanda. Ακολουθώντας αυτή την τακτική «πληρώνει πολύ λιγότερα και το κάνει συνεχώς». Και θα συνεχίσει να το κάνει. Φοβούμενη, βεβαίως ότι οι αεροπορικές εταιρίες ίσως καταφέρουν να την εντοπίσουν. Μόνο που τα πράγματα σε εκείνη την περίπτωση, δεν θα είναι τόσο απλά.
Είναι νόμιμο το Skiplagging;
Ας μείνουμε λίγο σε αυτό το κομμάτι. Όπως εύκολα συνειδητοποιεί κανείς, η τακτική του Skiplagging – όσο απολαυστική κι αν είναι – παραμένει ιδιοτύπως μη νόμιμη. Μπορεί το ενδεχόμενο ποινής φυλάκισης να μη συγκαταλέγεται στη συμμορφωτική προς τις διατάξεις του νόμου συμπεριφορά, όμως, νομικές συνέπειες υπάρχουν. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία ταξιδιωτική πρακτική, η οποία αντίκειται στη σύμβαση μεταφοράς της αεροπορικής εταιρείας, πράγμα που σημαίνει ότι αντιμετωπίζεται ως παραβίαση των όρων και προϋποθέσεων με τους οποίους ο καθένας μας συμφωνεί όταν αποδέχεται να πληρώσει το εισιτήριο του.
Δεν είναι τυχαίο ότι η American Airlines, η United Airlines και η Lufthansa αναζητούν τρόπους άμεσης αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου με τις πρώτες αντιδράσεις να εστιάζουν στην ακύρωση του εισιτηρίου επιστροφής σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι κάποιος επιβάτης αποβιβάστηκε στην ενδιάμεση στάση και δεν επιβιβάστηκε στο δεύτερο μέρος του ταξιδιού του.
