Α πό κάμπινγκ σε απομονωμένα σημεία της Ασίας έως διαμονή σε πολυτελή ξενοδοχεία στην άλλη πλευρά της Ευρώπης, κάθε ταξίδι είναι μία καλή ευκαιρία για να αποδράσουμε από τα συνηθισμένα και να θρέψουμε την κάπως ακόρεστη τάση μας για φυγή.
Να ικανοποιήσουμε κάθε μας επιθυμία με μία ορμή ίσως κάπως επικίνδυνη για το περιβάλλον και το ζωντανό οικοσύστημα. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο ηθικοί τουρίστες είμαστε; Ως “ηθική” ορίζεται εκείνη η μορφή τουρισμού που υπολογίζει τις ενέργειες μας, περιορίζει τη δυναμική τους και μεριμνεί για την προστασία κάθε ζωντανού οργανισμού, της πανίδας και χλωρίδας, του περιβάλλοντος ευρύτερα. Δεν πρόκειται για κάποια οργανωμένη δράση, συχνά πραγματοποιείται αυτόνομα εμπιστευόμενη την ενσυναίσθηση και την ευαισθησία του καθενός από εμάς.
Ο τουρισμός στην εποχή της κλιματικής κρίσης
Ο παγκόσμιος τουρισμός έχει τεράστιο αντίκτυπο στο περιβάλλον, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 8% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου (μεγάλο μέρος των οποίων προέρχεται από τις αεροπορικές εταιρείες). Η μαζική εισροή τουριστών δημιουργεί προβλήματα ρύπανσης, ειδικά σε δημοφιλείς προορισμούς, επιφέροντας κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις σε τοπικές κοινότητες, οι οποίες συχνά καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες προκειμένου να διατηρήσουν το αποτύπωμα και την ταυτότητά τους. Τα προβλήματα αυτά μπορούν σταδιακά να καταστρέψουν τους φυσικούς πόρους των περιοχών αυτών (πχ: κατασκευή γενικών υποδομών, αεροδρομίων, τουριστικών εγκαταστάσεων, κλπ).
Το εγχειρίδιο του ηθικού τουρισμού
Μπορεί η ανάγκη να κινηθούμε σε πιο συνειδητά ταξιδιωτικά μονοπάτια να γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, όμως, θεσμοθετημένοι κανόνες δεν υπάρχουν ακόμη με την πρωτοβουλία να καταλήγει στα χέρια όλων μας. Υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο ηθικού τουρισμού; Άτυπα, ναι.
Το πρώτο βήμα για την οργάνωση ενός «υπεύθυνου» ταξιδιού είναι η επιλογή ενός προορισμού που δεν έχει κατακλυστεί από επισκέπτες, δεν είναι δηλαδή αυτό που ονομάζουμε θύμα υπερτουρισμού. Αποφεύγοντας για παράδειγμα το Λονδίνο την περίοδο των Χριστουγέννων, τη Βαρκελώνη το καλοκαίρι και τη Βενετία το φθινόπωρο, βοηθάμε στη μείωση του συνολικού αποτυπώματος και στηρίζουμε μικρότερες οικονομίες που δεν επωφελούνται άμεσα από τον τουρισμό, καταπολεμώντας τις ανισότητες στην τουριστική βιομηχανία.
Όσον αφορά τη διαμονή, αν αυτό είναι δυνατόν, καλό είναι να επιλέγουμε καταλύματα που ανήκουν σε ντόπιους, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό έμπρακτα τον μόνιμο πληθυσμό. Φυσικά, δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα aribnb, αλλά και μία μικρότερη ξενοδοχειακή μονάδα που έχει οικοδομηθεί από κάτοικο της περιοχής. Παράλληλα, καλό είναι να εξετάζουμε την πολιτική του χώρου όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, όπως παραδείγματος χάρη να τσεκάρουμε αν διαθέτει πιστοποίηση από κάποιον αρμόδιο φορέα, όπως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Αειφόρου Τουρισμού (GSTC).
Στο κομμάτι της μετακίνησης, η αποφυγή αυτοκινήτου και η προτίμηση στο περπάτημα ή σε ομαδικά μέσα μεταφοράς, όπως παραδείγματος χάρη τα τοπικά λεωφορεία, κρίνεται επιθυμητή. Ακόμα καλύτερο αν το αεροπλάνο δεν είναι απαραίτητο και το τρένο εξυπηρετεί. Εάν πρέπει να πετάξουμε, προσπαθούμε να βρούμε πτήσεις χωρίς ενδιάμεσες στάσεις.
Τέλος, είναι προτιμότερο να ζούμε όπως ένας ντόπιος και να διαχωρίζουμε τα απορρίμματά μας κατάλληλα, προκειμένου τίποτα να μην καταλήγει κάπου λανθασμένα. Μην ξεχνάς ότι σκοπός των ταξιδιών είναι να χαλαρώσουμε, να συνδεθούμε με έναν διαφορετικό πολιτισμό, να γνωρίσουμε ανθρώπους και να απολαύσουμε το περιβάλλον.
