Ο κορονοϊός μάς έχει ταλαιπωρήσει όλους. Το γνωρίζουμε καλά, το νιώθουμε κάθε μέρα στο πετσί μας, μας επηρεάζει την καθημερινότητα. Οι καταστάσεις που ζούμε είναι πρωτόγνωρες για όλους μας και απαιτείται να έχουμε ακόμη περισσότερη υπομονή και επιμονή για να τελειώσει επιτέλους αυτό το βασανιστήριο.
Έχει περάσει ήδη ένας χρόνος και μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι θα διαρκέσει κι άλλο η καραντίνα, τα περιοριστικά μέτρα, η «φυλακή» των «θέλω» μας. Ευτυχώς, φαίνεται ένα φως στο τούνελ με τις περιπτώσεις των εμβολίων, αλλά όλοι αναρωτώνται… Πότε θα είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε τις μάσκες; Πότε θα είμαστε σε θέση να βγούμε ελεύθεροι από το σπίτι μας χωρίς να στέλνουμε μηνύματα, να κουβαλάμε χαρτιά πάνω μας, να… φοβόμαστε τα πρόστιμα;
Και για όλους εμάς που λατρεύουμε τη φύση, πότε θα μπορέσουμε να ζήσουμε τα ταξίδια μας, να αναζητήσουμε τις εξερευνήσεις μας, να νιώσουμε ελεύθεροι και δυνατοί στα βουνά μας, στο νερό, στον αέρα;
Το καλοκαίρι δεν είναι μακριά, αλλά μέχρι τότε δύσκολα θα διώξουμε αυτά τα δεσμά από πάνω μας… Από το φθινόπωρο και βλέπουμε…
Υπάρχουν πέντε αρχές που θα μας βοηθήσουν να ανταπεξέλθουμε στον όλο «γολγοθά» που ζούμε, και στο τέλος να βγούμε απ’ αυτόν το δύσκολο αγώνα νικητές:
Να έχουμε λογικές προσδοκίες
Η ευτυχία είναι συνάρτηση της πραγματικότητας. Αν οι προσδοκίες μας είναι υψηλές, σε σύγκριση με την τωρινή κατάσταση, και το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που περιμέναμε, τότε απογοητευόμαστε και βλέπουμε τη ζωή μας απαισιόδοξα. Όταν βγήκαν τα πρώτα νέα ότι ανακαλύφθηκαν τα εμβόλια, πολλοί άνθρωποι είδαν τα πράγματα θετικά και σίγουρα πολλοί ελπίζουν ότι σιγά σιγά θα μπει ένα τέλος στην πανδημία του COVID-19. Αυτό φυσικά θέλει χρόνο. Είναι καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι για το χειρότερο, ώστε όταν όλα βρουν το δρόμο τους να είμαστε χαρούμενοι με την κατάληξη αυτή.
Να είμαστε αισιόδοξοι
Το να έχουμε μικρές προσδοκίες δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλό. Δεν είναι ο στόχος μας να ζούμε τους επόμενους μήνες, μέχρι να λάβει τέλος η καραντίνα, μέσα στην απελπισία και τη δυστυχία. Θα πρέπει να κρατάμε τα καλά και τα κακά μαζί. Δεχόμαστε την κατάσταση έτσι όπως ακριβώς είναι και προσεγγίζουμε τις παραμέτρους με τον κατάλληλο τρόπο. Δηλαδή κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βελτιώσουμε την ήδη άσχημη κατάσταση και παραμένουμε θετικοί κάθε μέρα που περνάει από μπροστά μας.
Συνεχίζουμε την άσκηση
Αν και τα γυμναστήρια είναι κλειστά, υπάρχουν τρόποι να γυμναζόμαστε στη φύση. Το πιο σημαντικό είναι να μην αφήσουμε το σώμα μας στην αδράνεια, γιατί αυτό προκαλεί στον οργανισμό μας άγχος, στρες και βάζουμε τον εαυτό μας στη διασικασία της κατάθλιψης. Η άσκηση θα πρέπει να γίνει η καθημερινή μας συνήθεια. Δεν χρειάζεται να γίνουμε υπεραθλητές. Με είκοσι λεπτά εξάσκησης στο βουνό ή στο δρόμο και γρήγορο βάδισμα μπορούμε να κάνουμε θαύματα.
Μην χάσουμε την επικοινωνία μεταξύ μας
Από την πρώτη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας, ελέω κορονοϊού, ο όρος «κοινωνική αποσταστιοποίηση» αυτό άλλαξε πολλά. Οι πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, αλλά και η απομόνωση από τους δικούς μας ανθρώπους ήταν ό,τι χειρότερο για την ψυχική μας υγεία. Τώρα είναι που θα πρέπει να επανορθώσουμε, να διατηρήσουμε τις σχέσεις μας, όπως ακριβώς κάναμε πριν την πανδημία, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Ξαφνικά «ανακαλύψαμε» διαδικτυακές εφαρμογές (βλ. Zoom), με τις οποίες μπορούμε να έρθουμε πιο «κοντά», να συζητήσουμε τα προβλήματά μας, αλλά και να κάνουμε τα κοινά μας σχέδια για το πώς θα βγούμε από την όλη κατάσταση που μας έχει φέρει ο κορονοϊός και τι θα κάνουμε όταν θα είμαστε πια ελεύθεροι να βγούμε έξω. Όλοι μας, λίγο έως πολύ, νιώθουμε μόνοι και σίγουρα θα πρέπει να μείνουμε ενωμένοι.
Να είμαστε δυνατοί μέχρι το τέλος
Πριν οριστικοποιηθούν τα αποτελεσματικά εμβόλια (αν και έχει ακόμη πολύ δρόμο αυτή η ιστορία), δεν είχαμε ιδέα για το αν θα συνεχιστεί η ζωή μας κατ’ αυτό τον τρόπο. Ευτυχώς, κάποια στιγμή θα επανέρθουμε στην φυσιολογική καθημερινότητα. Αυτό σημαίνει θα πρέπει να σταθούμε δυνατοί και όρθιοι μέχρι τέλους, να μην αφεθούμε. Αυτή τη στιγμή συνεχίζουμε να τρέχουμε έναν μαραθώνιο. Σ’ αυτόν τον μαραθώνιο δεν θα πάρουμε χρυσό μετάλλιο. Αλλά θα κερδίσουμε και πάλι την ελευθερία μας…
