Α ειθαλή, πυκνά, ποτισμένα με ιστορία σε κάθε ακίδα του DNA τους. Μία ιστορία εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων ετών.
Ανέκαθεν, τα δέντρα αποτελούσαν αναπόσπαστο σημείο της χλωρίδας ενός τόπου. Το επιβλητικό τους ύψος, οι ισχυροί κορμοί και τα φύλλα που πέφτουν, αλλάζουν, βγαίνουν ξανά γέννησαν στην, επαγγελματία φωτογράφο και Art Curator, Beth Moon ένα διαφορετικό κίνητρο. Αποστολή της, για διάστημα που ξεπέρασε τη μία δεκαετία, ήταν να εντοπίσει και να φωτογραφίσει τα μεγαλύτερα, γηραιότερα και πιο σπάνια είδη δέντρων σε παγκόσμια κλίμακα. Για να τα καταφέρει, χρειάστηκε να διασχίσει οροπέδια πολλών χιλιομέτρων, να εισέλθει σε κήπους και φάρμες ιδιωτικών κατοικιών, να πάρει άδεια για προστατευόμενες Natura περιοχές και δάση. Δεν ήταν εύκολο.
Η Beth Moon, όμως, δεν κατόρθωσε απλά να τα εντοπίσει, αλλά και να τα φωτογραφίσει με ιδιαίτερα ζωντανό τρόπο. Σαν να βρισκόμαστε εμείς απέναντι στην ιστορία και την επιβλητικότητα τους. Σαν το περιβάλλον να υπερβαίνει τα όρια του κάδρου και να απλώνεται περιμετρικά από εμάς. Στόχος της φωτογράφου ήταν να αποτυπώσει τον κύκλο ζωής ενός δέντρου υπό ένα πρίσμα που συνδυάζει ρεαλισμό και καλλιτεχνία.
«Ελάχιστα μέρη στην επιφάνεια της γης έχουν παραμείνει ατόφια και ανεπηρέαστα από τον ανθρώπινο παράγοντα» υπογραμμίζει όταν αναφέρεται σε ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος δέντρου (γνωστό στη διεθνή ορολογία ως «Dragon’s Blood»), το οποίο έχει τις ρίζες του στη Σοκότρα, ένα μικρό νησί στην Υεμένη. Δύσκολο να το εντοπίσει κανείς εκτός του Ινδικού αρχιπελάγους, όπως και η προσπάθεια της να φτάσει ως εκεί ασφαλής. Για αυτό, και το πρώτο φωτογραφικό της λεύκωμα φέρει τον τίτλο «Το νησί του Dragon’s Blood δέντρου» επισημαίνοντας έτσι τη σπανιότητα του είδους.
«H αναμονή δρα σε εμένα θετικά. Ενεργοποιεί τη φαντασία μου και μετατρέπεται σε λαχτάρα και ανυπομονησία. Εξάλλου, μερικοί από τους προορισμούς είναι επιβλητικοί από μόνοι τους. Το να πρέπει να περιμένω, παραδείγματος χάρη, τρία χρόνια για να μπορέσω να επισκεφτώ την Υεμένη ήταν μεν δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα παρακίνησε το μυαλό μου. Αποτέλεσμα; Όταν βρέθηκα εκεί, ήξερα ακριβώς τον τρόπο που επιθυμούσα να αποτυπώσω το φυσικό κάλλος με τον φακό μου»
εκμυστηρεύεται παραδεχόμενη ότι η υλοποίηση του οράματος της δεν ήταν και τόσο εύκολη υπόθεση. Εκτός από ειδικούς παράγοντες, χρειαζόταν να βρει χρόνο, προκειμένου να ρυθμίσει τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της. Οι δυσκολίες, όμως, του φιλόδοξου project της δεν περιοριζόταν αποκλειστικά σε αυτό το κομμάτι.
«Πριν φτάσω στην επόμενη πινέζα του χάρτη, έπρεπε να έχω οργανώσει το πλάνο μου. Το τι ακριβώς θα κάνω μόλις κατέβω από το αεροπλάνο, πού θα μείνω, πώς θα μετακινηθώ, σε ποια σημεία της χώρας υπάρχουν τα δέντρα που θέλω να αποτυπώσω με τον φακό μου. Αλλά, και οι ανατροπές είναι στο πρόγραμμα. Για παράδειγμα, αφού είχα φωτογραφίσει μία από τις αρχαιότερες βελανιδιές της Αγγλίας, διάβασα ότι μία ισχυρή καταιγίδα προκάλεσε ζημιές σε ένα άλλο είδος δέντρου στην γύρω περιοχή. Η πρόκληση να το φωτογραφίσω μετά την φθορά από τα φυσικά φαινόμενα ήταν μεγάλη. Και, εννοείται ότι την αποδέχτηκα. Πρόσθεσα μία ακόμα ημέρα διαμονής, έφερα τα πάνω – κάτω στο πρόγραμμα, αλλά πέτυχα τον στόχο μου». Με αυτόν τον τρόπο, επιλέγει η Beth Moon να υπενθυμίσει ότι όπως η ίδια η φύση, έτσι και το όραμα της ήταν ζωντανό και μεταβλητό.
Παρά τις δυσκολίες, η ίδια κατόρθωσε να υλοποιήσει το όνειρο της, το οποίο μάλιστα διαμοίρασε σε τρεις συλλογές. Η πρώτη της απόπειρα τιτλοφορείται ως «Τα αρχαία δέντρα». Στις σελίδες της, θα βρεις φωτογραφίες από τα φωτογενή Μπάομπαμπ ή Αδανσονίες, γιγαντιαία Σεκοϊάδενδρα και άλλα σπάνια είδη σε ασπρόμαυρη παλέτα. Ο φακός που χρησιμοποίησε αποτυπώνει το δέος που αισθάνθηκε η ίδια όταν τα αντίκρισε για πρώτη φορά. Τα εφέ τους προσδίδει μία διαφορετική διάσταση, πολλαπλασιάζοντας τον χώρο που καταλαμβάνουν στο κάδρο.
«Για μένα, το να φωτογραφίζω σπάνια είδη δέντρων σε κάθε γωνιά του πλανήτη ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία να περάσω περισσότερο χρόνο εκτός. Να αναθερμάνω τη σχέση μου με το φυσικό περιβάλλον. Και τα κατάφερα. Η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός που ένιωθα κάθε φορά που βρισκόμουν σε ένα διαφορετικό σημείο του πλανήτη (πάντα ανάμεσα σε δέντρα) δεν χωρά σε λέξεις»
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του δημιουργικού Project της. Στο επίκεντρο το Ινδικό Αρχιπέλαγος και τα σπάνια είδη δέντρων που ριζώνουν στην ευρύτερη περιοχή της Υεμένης.
Διάλειμμα για επαναπροσδιορισμό. Επιστροφή στον Πλανήτη Γη. Ο φακός της συνεχίζει να κεντράρει στην ατόφια και αδιάκοπη ομορφιά της φύσης και των δέντρων. Οι φωτογραφίες διατηρούν τον σεληνιακό τους χαρακτήρα, μόνο που αυτή τη φορά αποκτούν χρώμα. Τα είδη των δέντρων σπάνια και πληθωρικά. Από την Αφρική και όχι μόνο. Η προσπάθεια της Beth Moon να εντοπίσει το σημείο, να χαρτογραφήσει την περιοχή και να πατήσει το κλικ στις ιδανικές καιρικές συνθήκες ανταμείβεται στα έργα της συλλογής «Diamond Times». Όμως, για την ίδια η ανταμοιβή δεν περιορίζεται στο υλικό κομμάτι.
«Το ταξίδι αυτό (έτσι μου αρέσει να το αντιμετωπίζω) άλλαξε τον τρόπο σκέψης μου. Συνήθιζα να παραμένω σε κάτι για μικρό χρονικό διάστημα, να πηγαίνω αλλού σε μία ατέρμονη ροή. Αυτό το project μού έμαθε να εκτιμώ. Να εστιάζω την προσοχή μου σε κάτι, να βρίσκω αυτό που μου αρέσει και να γαντζώνομαι εκεί. Να ηρεμώ, να ρίχνω τους ρυθμούς μου και να αναπτύσσω ουσιαστικούς δεσμούς με όσους και ό,τι με αφορά» γράφει στον επίλογο του φωτογραφικού της Project που έμελλε να την κάνει να αναθεωρήσει τον τρόπο που ζούσε μέχρι στιγμής.