Τ α τελευταία χρόνια γράφω αρκετά, περισσότερο από όσο παραδέχομαι. Ίσως να αποτελεί προέκταση της τάσης που έχω για έκφραση, η οποία αρκετά συχνά προεκτείνεται, μορφοποιείται και τελικά κοινοποιείται σε περισσότερους ανθρώπους.
Γράφει ο Κώστας Ποτολίδης
• Credits κεντρικής φωτογραφίας: Konstantinos Kastaniotis
Το ταξίδι μου προς την πρώτη επαφή με τα ultra ήταν περίεργο. Φαινόμενα τα οποία βρισκόταν εκτός της σφαίρας επιρροής μου, όπως τα καιρικά φαινόμενα και η εμφάνιση μιας μολυσματικής ασθένειας, με οδήγησαν σε μια κατάσταση αναμονής για περίπου δύο χρόνια.
Μάλλον ήταν καλύτερα έτσι, αφουγκράζομαι. Τούτη η αναμονή, έδωσε απλόχερα την ευκαιρία για ουσιαστική αντανάκλαση, για εμβύθιση και κατανόηση των αιτιών της έλξης που έχω για αυτήν την δοκιμασία.
Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω από τα βουνά, εάν υπάρχει όντως κάτι;
Αξίζει όλος αυτός ο κόπος, οι θυσίες, οι λάθος αποφάσεις που οδηγούν σε τραυματισμούς και κατάχρηση; Γιατί άραγε, κυνηγάω τα όρια μου; Δεκάδες ερωτήματα σαν και αυτά, ελλόχευαν στην γωνία του δρόμου, στον στίβο και στις ανηφόρες, στα πρόσωπα των αγαπημένων μου καθώς προσπαθούσα να διατηρήσω το πλοίο εντός πορείας.
Όπως είπε ένας καλός μου φίλος: «Ένα αρμονικά συνδεδεμένο οικοσύστημα περιμένει τον άνθρωπο που έχει οξυμένες τις αισθήσεις του στο βουνό, αρκεί να είναι σε θέση να δει, να ακούσει, να μυρίσει και να νιώσει»
Χρειάστηκε χρόνος έτσι ώστε όλα αυτά τα ερωτήματα, οι αμφιβολίες και οι ανησυχίες να αλλάξουν μορφή και να με οδηγήσουν από στιγμές παραίτησης σε αυτές της αυθεντικής επίγνωσης. Κατά έναν όμορφο τρόπο, η προσέγγιση απέναντι στα βουνά με τον χρόνο ωρίμασε περισσότερο με αποτέλεσμα να κατανοήσω πως νιώθω ιδιαίτερα ζωντανός και παρόν εκεί έξω.
Οι αισθήσεις μου οξύνονται, έτοιμες να επεξεργαστούν νέους και άγνωστους κόσμους γεμάτους ιστορίες και σοφία. Όπως είπε ένας καλός μου φίλος: Ένα αρμονικά συνδεδεμένο οικοσύστημα περιμένει τον άνθρωπο που έχει οξυμένες τις αισθήσεις του στο βουνό, αρκεί να είναι σε θέση να δει, να ακούσει, να μυρίσει και να νιώσει.
Pindos Exploration, Credits: Christos Karras
Αυτό επιδίωξα τούτο το καλοκαίρι, να νιώσω περισσότερο ζωντανός από ποτέ, χρησιμοποιώντας την νέα μου γνώση. Έτσι, βρέθηκα κατά έναν μεγάλο βαθμό στον Όλυμπο, στην Πίνδο και στην Ροδόπη, μέσα σε ένα αντίσκηνο και με αχαλίνωτες τάσεις εξερεύνησης. Κάθε περιοχή, έμψυχο και άψυχο όν, είχαν να μεταλαμπαδεύσουν κάτι καινούργιο με αποτέλεσμα να προστίθεται κάθε φορά ένα λιθαράκι, όσο προχωρούσα στα τέλη του Αυγούστου. Ασφαλώς, υπήρχαν ακόμη διακυμάνσεις τόσο στα σωματικά όσο και στα ψυχικά αποθέματα, αλλά το κίνητρο ήταν τόσο φωτεινό που κάθε διακύμανση ήταν μια νέα πληροφορία για να μάθω περισσότερα για το σώμα μου και τον κόσμο γύρω μου.
Αργά ή γρήγορα, η στιγμή του πρώτου ultra έφτασε και βρέθηκα στο δασικό χωριό του Ερύμανθου, για το Rodopi Challenge 50 miles. Μέσα μου παλαιότερα πάντα υπήρχε άγχος και ενθουσιασμός, περιέργεια και φόβος για το άγνωστο καθώς και για την σωματική και ψυχική ταλαιπωρία. Ακόμα υπάρχει και θα υπάρχει, με μια σημαντική διαφορά.
Ένιωσα την φετινή μου παρουσία στην Ροδόπη σαν προέκταση του εαυτού μου. Ήμουν αυτό που έκανα, ενσωματωμένος στην εμπειρία. Κατά αυτόν τον τρόπο τερμάτισα και τον αγώνα, παρατηρώντας τα μανιτάρια όπως μου έμαθε ο φίλος μου ο Πανάρας, όντας εγκρατής και εκτιμώντας τους ανθρώπους που με στήριξαν στο ταξίδι αυτό όπως συμβούλεψε ο κ. Χρήστος Κατσάνος. Ένιωθα σαν το σπίτι μου και σε αυτό συντέλεσαν άνθρωποι όπως ο κυρ Θανάσης!
Τέτοιες εμπειρίες οφείλεις να τις μοιράζεσαι. Έτσι αποκτούν μεγαλύτερη αξία.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Ποιό είναι το μήνυμα; Κατά κάποιον τρόπο νιώθω χαρούμενος που η εισαγωγή μου στον κόσμο των ultra περιλαμβάνει τον ανθρώπινο παράγοντα περισσότερο από πριν και ένα υψηλότερο επίπεδο συνείδησης απέναντι στα βουνά που αγαπώ. Κυρίως όμως, θα ήθελα να εκφράσω την σημαντικότητα του να εξερευνήσουμε μέσα μας τα γιατί που νοηματοδοτούν την πορεία μας. Εάν απαντήσουμε σε ερωτήματα σαν και αυτά, ίσως καταφέρουμε τελικά να προσφέρουμε κάτι πολύτιμο και αληθινό στον ευατό μας και στους γύρω μας.
Η αλήθεια είναι απαραίτητη για να φτάσει κανείς πιο κοντά στον ευατό του, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι έυκολη και προσβάσιμη. Η αλήθεια περιλαμβάνει όλες τις ανησυχίες, τους φόβους και τα ελαττώματά μας αλλά και την ομορφιά που κρύβει η ψυχή και το σύμπαν που ζούμε. Η αλήθεια βρίσκεται στο μεταίχμιο του σκοταδιού και του φωτός.
